Winderig

Gisteren zijn we naar de noordelijkste punt van het eiland gegaan, de auto werd bij een uitzichtpunt (mirador) geplaatst. Toen eerste probleem hoe krijg ik de deur open tegen de wind in niet eenvoudig we hebben een tweedeurs voiture en die heeft deuren met een flink oppervlak. Enfin na enig worstelen sta ik met blauwe schenen naast de auto. Volgens het weerbericht windkracht 3, ..de oplichters.. Ik moest gelijk een 3 duims manilla aan mijn pet binden opdat deze niet als een vlieger van de bergkam zou fladderen. Daarna de broekspijpen dichtgebonden anders klapperden ze zo tegen de knieën in de wind en we konden op weg. Fout ons pad werd geblokkeerd door een dichte poort en een bord verboden voor wandelaars, leuk wandelpad dus. Enfin volgens de GPS konden we iets om en kwamen 300m verder weer op de pad en op de bergkam met een fraai uitzicht op het eiland La Grasiosa. Voor dit uitzicht hadden we 300m terug 9euro moeten neertellen, de  oplichters. Voortgedreven door de wind liepen we tot bijna de noordelijkste punt voor de bergkam steil omlaag naar de zee afliep. Hier lag de cache met uitzicht op het strand en de haven van Orzola, fraai wel. Enigszins onder de kam iets uit de wind geluncht en moed verzamelt voor de terugweg tegenwind. Het leek wat minder winderig en het autoportier was redelijk open te krijgen. Dan over een uiterst smal weggetje omlaag, zo een waarvan een normaal mens zou denken typisch een éénrichtingverkeerweg, fout dus steeds tegenliggers. Horendol werd ik van de piepsignalen links waar de auto passeerde en rechts waar de auto een muurtje ontwaarde, nee geen rustige afdaling genietend van het uitzicht. Verderop bleek men er geen rekening mee te hebben gehouden dat het bij een abrupt eindigen van de weg bij een uitzichtpunt het fijn is als er een draaipunt is aangelegd. Gezien het feit dat onze wagen geen kleine draaicirkel heeft werd het een hele manoeuvre met ook weer veel gepiep, maar het uitzicht was de moeite waard. Vandaag gaf de weersvoorspeller aan dat er af en toe windkracht 5 kon staan, ik had dus de 6 duims tros uit de koffer gehaald, maar het bleek loos alarm. We hebben de krater die als eerste begon met uitbarsten in 1730 van binnen bekeken, wel angstig voelend of de grond niet heter werd, want toen barstte hij ook totaal onverwachts uit. Maar nee alles ging goed, daarna 2 caches in een lava puinveld met aanwijzing achter steen of zo, nu deze persoon hoeft er voor mij niet meer neer te leggen, want laten we vaststellen er zijn daar veel stenen. Daarna door naar de westkust waar hordes mensen wilden surfen want dat stond  in het boekje, maar ja aflandige wind weinig golven inmiddels niet veel wind kortom geen succes, wel druk. Onderweg nog waar ik steeds bang voor ben plak je de auto in een minuscule vlakke postzegels vind je bij terugkeer meerdere auto’s er tegenaan geplakt, het motto hé een auto dan is er wat te zien….. Eerder ook een parkeerplek veel auto’s een prachtig wandelpad dat in gindse verte verdwijnt maar geen bord met waarheen en hoever .. en iedereen gaat trouwhartig op weg. Nu die met kinderwagens kwamen al ras in minstens 10cm diep fijn gravel terecht hetgeen de terrein moeilijkheidsgraad flink verhoogde zeg maar zwoegen dus. Aan het eind van de dag naar PLaya Quemada want wij wilden daar eten, vis eet je bij het water niet. Maar dan geen Wifi dus geen skype met Nederland voor de verjaardag, nee geen telefoon ook… dan gaat Jos haar telefoon Massie aan de lijn hoe zo.. geen telefoon. Mensen genieten is het hier dag in dag uit…..