Via Algarviana

We ontdekten een wandeltocht van Albufeira naar de plaats Alte, die grotendeels ook met de fiets te doen was. De ontdekking kwam omdat een enthousiasteling 43 caches had neergelegd over een afstand van 30km. Kijk en zo’n “sliert” caches op de kaart valt natuurlijk wel op. Nee anders zouden we de route nooit ontdekt hebben, hoewel toen we onlangs in Alte waren pakte we daar de cache Via Algarviana43 en dan denk je natuurlijk hé waar liggen die andere 42 stuks. Enfin we hebben het in 2 etappes gedaan, want er liggen natuurlijk wel heuvels op de route dus niet denken oh peulenschilletje. Bovendien is het geen rondje en 30km heen en ook nog terug is wat veel voor onze stramme knietjes. Nee deze trajecten bleken goed te behappen. Zondag de eerste 22 stuks waarbij we ons ook nog ongans hebben gezocht bij enige andere caches onderweg. We praten hier over iets met de omvang krap 1cm en 2cm lang dat ergens ingeboord zit, niet al te simpel dus. Maar het was zondag een mooie route en goed te befietsen ook nog. Aan het eind zaten we vlak bij de kruising van de tolwegen A2 en A22, en zagen aan gene zijde eng hoge heuvels opdoemen. Voor het 2e traject moest ik dus nog wel even achter de oren krabben hoe fiksen we dit. Eerste probleem het startpunt was met de auto vrijwel niet te bereiken, en het eindpunt evenmin. We zetten de auto in Paderne en fietsen dan eerst heen en weer  langs de dan terug liggende caches. Om de start te bereiken moest we onderweg vreselijk omhoog met de auto, je kreeg gelijk het idee dat wordt afzien…. mag ik er hier uit. Achteraf bleek het zeg maar een plaagstootje, overigens ligt Paderne ook op een heuvel maar niet zo hoog, dus omhoog trappen was niet te vermijden. Het mooie is dat je daarna weer lekker omlaag kunt natuurlijk. Gisteren zijn we voor het 2e deel gegaan, nu het nog mooi weer was, een fraaie route met onderweg veelal asfalt maar ook half verharde trajecten. Het laatste stuk was ernstig hier moest nog een flinke heuvel worden overgestoken.  Men had kennelijk getracht  het half verharde pad te verbeteren door er flink wat grof grind op te doen. Daar zijn wij dan weer niet zo blij mee, want alle trapenergie gaat tussen de losse stenen zitten. Ondanks schuifwerk was het wegdek, nu ja weg?, voorzien van flinke kuilen zo gauw het bergop ging. Noodgedwongen hebben we de fietsen in een olijfgaard gezet en de tocht lopend voortgezet. Direct kreeg ik het idee voor wie zijn deze routes bedoeld, zomers is het hier niet te harden van de warmte. Nee bergop is dan geen pretje, ik kon er nu bij 18graden al niet om lachen. Pffft we zijn boven, nog 2 te gaan. Maar als ik de nog af te leggen afstand tot de laatste zie, krijg een onbestemd gevoel…. Dan ligt ie aan de voet van deze heuvel maar aan gene zijde, en we moeten ook nog terug grrrr… Maar het is volbracht en we kunnen lunchen tussen de sinaasappelbomen. Deze appels zien er zo verleidelijk uit dat ze als bij vrouw Holle roepen pluk me, pluk me. Ik heb me laten verleiden…. Schaam je..   Inmiddels denk ik dat Via Algarviana de naam is van alle wandelroutes in de provincie een toegevoegd nummer is er voor het onderscheid. Onderweg zien we op splitsingen dus roodgele routes naar alle richtingen uitwaaieren, niet zo overzichtelijk dus eigenlijk, want bij die roodgele strepen staan natuurlijk geen nummers!!