Tja

Geef het maar toe je zat er al steeds op te wachten, denkend wanneer gebeurt het nou wat is er mis daar? Je begon mogelijk al te wanhopen maar…. Taraahh!! ...We zijn verhuisd, we twijfelden wel dus toen er na onze vraag voor een huisje met meer zon niets gebeurde gingen we ook niet aandringen. Maar woensdag stond er opeens een renbode op de stoep met een briefje morgen kunt u verhuizen. Navraag gaf ons het nieuwe nummer van ons “tiny house” donderdag om 1200 uur konden we er in. Diezelfde ochtend om 10.00 uur werd de auto afgeleverd geen beschaafd en gevraagd kleintje maar meer een royale rooie aso-bak. Om 1200 uur, nee op die tijd moeten de vorige bewoners er uit, er moet dan nog schoongemaakt worden, kortom we hebben eerst cachetocht gemaakt met de auto, en hij rijdt prima. Aan het eind van de middag zijn we verhuisd, en daarna gaan eten in het ghostwinkelcentrum faro2. Het is heel groot, twee etages, mar er zijn alleen nog een flinke supermarkt een paar restaurants een apotheek en een fietsenverhuurder gevestigd. De rest staat leeg, erg ongezellig maar de obers maakte er wel een wat oubollige show van en niet onbelangrijk het eten smaakte voortreffelijk. We hebben nu veel meer zon op ons terrasje en het huisje is dan ook warmer binnen, hoef ik in de avond niet meer mijn lange broek aan te gaan trekken. We missen wel het vermakelijke uitzicht op de golfbaan, maar ja je kunt niet alles hebben toch. Vandaag een rondrit de bergen in, prachtig wolkeloos weer, volop genieten dus. Aan het eind van de middag hebben we al vlak bij huis iets te lang op een naar later bleek verkeerde plek naar een cache gezocht. De auto stond op de inrit van de plaatselijke begraafplaats, ik had nog wel even gekeken, nee de slagboom is incompleet het kan hier niet op slot. Van boven zag ik op de terugweg een bedrijfswagen voor de onze staan, het zal toch niet….. Dichterbij zag is een plastic schrikhek over de weg voor onze auto, nu dat kun je even verschuiven toch. Nee dus er liep een ketting door heen die ik op afstand niet had kunnen zien met een niet gering slot aan het eind. De speling was zeker niet van dien aard dat ik er onder door kon met onze rooie bolide. Van de weg af en via het terrein rijden was uitgesloten…. goeie raad… en wat nu... Er stond een bord met openingstijden en gelukkig een telefoonnummer, een Spaanse dame die niet over de grens sprak begreep uiteindelijk het probleem, en zei gelukkig niet maandag bent u de eerste.. nee ze ging contact zoeken. Kort daarna reed er een auto omhoog… dat is snel dachten we nog, maar nee toen de bestuurder merkte dat de boel afgesloten was is ie 10min bezig geweest met terugrijden en keren om weer de weg weer op te komen. Nog eens bellen nee er komt iemand binnen 10 minuten, nu ja Spaanse dan maar ziet voor het donker….. verscheen er een bestelwagen met de man met de sleutel, die overigens niet aan zijn sleutelbos bleek te zitten. Maar het zat mee er lag er een in de auto, de man was knap chagrijnig, en toen Jos even fijntjes wilde memoreren dat we precies 5uur, de sluitingstijd dus, terug waren bij de auto werd dat nog wat erger. Ik zei laat hem eerst even open maken ja, dan zien we wel weer. Gelukkig zat er een vrouw achter het stuur dus hij hield zich mogelijk in en maakte het slot open, zodat ik snel de auto eruit kon rijden… muches gracias…. Op zich niet handig van de man ik had al een tientje in mijn zak voor de moeite, maar voor zo’n knorrepot… now way….