Terugreis per ambulance

Alles ging op eens goed ik zou om 5.15 door taxi opgehaald worden en die stond op die tijd ook al voor het hotel te wachten. Bij het ziekenhuis liep ik naar de ingang maar die was dicht daar sta je dan in het donker met 2 koffers. Dan maar naar de “urgencia” vandaar uit werd gebeld en ik kon met een beveiliger op weg die de ingang voor me open deed en me bij de kamer bracht. Jos was al in de kleren terwijl ik verwacht had het aankleden voor mijn rekening te moeten nemen. Stipt om 6.15 was het ambulance personeel terplekke, ze kunnen het dus wel ook in Spanje. Op het vliegveld dan opeens weer “moeilijk… moeilijk” na een halfuur kregen ze met de ambulance een permit voor 30 minuten nu dat hebben ze niet gehaald wat is nu een halfuur, ik weet niet hoe ze zich daaruit gered hebben. Bij de speciale ingang moet de bagage door de scanner en het ambulancepersoneel en ik ook. Van de ambulance moest zelfs de motorkap open!! Waar gaat dit over, alleen Jos hoefde niet door het poortje en laat die nu net de pistolen bij zich op de stretcher hebben. Enfin we konden door en parkeerden net om de hoek om te wachten op de wagen met follow me voor die kwam was de tijd van de permit al bijna verstreken. Uiteindelijk konden we dwars tussen de vliegtuigen door naar het ambulancetoestel … ach wat een schatje. Toen het toestel van binnen omgebouwd was kon Jos er in gehesen worden. Daarna duurde het nog vrij lang dat ik buiten stond te denken zou ik wel mee mogen. Maar nee komt u maar. Er was nog net één stoel voor mij beschikbaar, waarbij ik achteruit moest vliegen, weer eens wat anders. Goh zei ik er zijn maar 2 patiënten, en zelfs dat bleek niet waar ik keek in een spiegel en zag Jos haar bed, een pleen helemaal voor ons alleen! Aldus vlogen we met zeg maar een privé vliegtuig met 2 piloten, een medicus en een verpleegkundige en wij tweetjes dan. Heel wat anders dan: u zult moeten wachten tot u zittend vervoerd kan worden in een regulier toestel, aldus sprak Kenau. We kregen zelfs eten, één klein smetje…. Ja hoor meneer de zwartkijker weer…. met de koffie was iets mis gegaan, waattt gedurende 4 uur geen koffie! piloot mag ik er hier uit… ik heb me met een coke moeten tevreden stellen. Het toestel kwam uit Oostenrijk maar omdat er geen sneeuw ligt hoeven ze ook geen gipsvluchten uit te voeren en zo schnabbelen ze wat bij. Voor ons komfoor spraken ze Engels dat hebben we maar zo gelaten. Keurig op tijd 13.15 op Schiphol Oost waar de VIPs aankomen, in stijl dus, hier stonden 2 ambulances klaar nou is dat niet overdreven? Nee ééntje voor Jos met ander gingen ze een patiënt ophalen die naar Barcelona moest. Al met al uitermate decadent, ik zal het al helemaal maar niet over het milieu hebben….en …wie zal dat betalen? Maar het is heerlijk weer thuis te zijn.