Tauranga

Het is hier 21/1 acht uur in de avond als ik dit zit te tikken bij de Tulip Camper verhuur in Tauranga. We hebben hier een compleet appartement voor de eerste nacht, lekker gedoucht de laatste broodjes eten even jullie op de hoogte stellen van onze aankomst en dan naar bed. De reis was lang en van slapen komt niet veel in een vliegtuig, ja overdag is het vechten tegen de slaap maar als het donker wordt komen er lijkt wel balkjes tussen de oogleden zodat ze bijna niet meer dichtgaan. Eerst naar Dubai dat ging wel maar niet slapen van boven gezien ligt het vliegveld in een reusachtige zandbak. Ik zou de mensen daar in overweging willen geven om vooral veel helm te poten om het gestuif onder controle te houden. Maar wel raar dat je uit het vliegtuig komende direct weer gecontroleerd en door een poortje moet, maar alles went. Het volgende traject naar Sydney waar we een tussenlanding maakten ging met een Airbus A380 een joekel met twee “woonlagen”. Wij hadden rij 88 de allerlaatste hoe klein is die kans wel niet met 500 plaatsen, maar ja rij 33 was natuurlijk net zo bijzonder geweest, en wisselen no way helemaal vol. De traject was zoiets als 1200km 15uur vliegen, er zal dus wel af en toe van bestuurder zijn gewisseld. In Sydney moesten we ook het vliegtuig verlaten al moesten we er wel mee verder op het laatste rijtje. Hier stond de security ons ook al handenwrijvend op te wachten, ik mocht in zo’n kooi al op Schiphol en kreeg daarna te zien waar het allemaal niet deugde en niks alleen mijn metalen heup zelfs op een gummetje in mijn borstzak en op de papieren zakdoeken in verschillende zakken ging alarm af. Zelfs mijn oordopjes konden de toets der kritiek niet doorstaan, fijn wel zulk een afstelling als je een vliegtuig met 500 mensen moet controleren. Enfin de man vond het leuk spelen en liet het me allemaal trots zien. Op Auckland moesten we een complete vragen lijst inleveren, waarbij op voorhand al een penalty van 400 dollar in het vooruitzicht werd gesteld bij foutief invullen dan wel verzwijgen van informatie maar na wat aantekeningen konden we door de paspoortcontrole als gelukkige bezitter van een visum. Dan naar de douane weer vragen over het formulier en ook weer lange rijen, hier wreekt zich dat er nu vliegtuigen zijn die in een keer 500man voor de loketten brengen. We moesten naar controlerij 1 want het bleek dat het bezit van bergwandelschoenen wel een zeer ernstig vergrijp was. Nu de mijne waren nieuw dus de man moest wel even grinniken toen ik ze opgediept had. De van Jos waren gebruikt en de mogelijkheid van zaadjes in de structuur van het binnenwerk was niet uit te sluiten ze moesten gedesinfecteerd worden. Uiteindelijk na 1,5uur konden we de aankomsthal betreden, waar ik al snel iemand met een bord Mul zag die niet riep want hij had geen idee hoe hij het uit moest spreken, zei hij.