We mijden de bergen

Vanwege het wat mindere weer moeten we de bergen wat mijden om niet te veel met mist en of regen te worden geconfronteerd, we hebben Cabo Girao bezocht een kaap die een kleine 600m boven zeeniveau uit toornt. Er wordt beschreven dat het op één na, de Predigstuhlen in Noorwegen, de hoogste kaap ter wereld is. Ik heb het bekeken het is hartstikke hoog, vooral als je recht omlaag kijkt over de balustrade, of tussen de voeten door op het glazen gedeelte. Klein detail een gebarsten raam, het kan dus kapot dat loopt een stuk rustiger. Ook hebben we de Jardim botanico bezocht dat was wat sneu na twee nachten met veel regen zagen de bloemen er niet zo florissant uit. Er komen was ook niet simpel ik had een royale parkeerplek gevonden op mijn GPS gevonden, terplekke bleek hij maar voor 5 auto’s toereikend, de rest werd ingenomen door de taximaffia. Maar ik kon slinks 20% van de plekken confisqueren, en nog net binnen de witte lijnen blijven. Goed was te zien dat de bosbrand afgelopen zomer het meest westelijke deel geraakt heeft. Een ander “hoogtepunt” is volgens boekjes Camara de Lobos een vissersplaatsje, maar ja in de boekjes, dus veel toeristen en uitwassen er van, we werden bijna in draagstoelen naar de terrassen gebracht, wat een ronselaars. Nee geef mij maar een dorpscafé in de bergen waar ze een plekje aan de bar voor je vrijmaken. Vandaag ook boven de bergen weer helder dus hebben we het laatste stuk aan de noordzijde bezocht, misschien wel het mooiste deel van het eiland. Ik heb hier inderdaad geen onderdelen van een tunnelsysteem ontdekt, wel “oude tunnels” waarvan je opgelucht denkt goed dat ie recht is kan ik zien dat de andere kant open is. Opvallend dat al is het nog zo afgelegen als je ergens even de route bekijkt op een minuscuul plekje buiten de rijbaan, kom er een net lijnbus langs, tjonge als ik die 500m terug was tegen gekomen, en hoe vaak komt ie langs. Fijn is wel dat ze altijd aangeven dat een weg doodloopt, waarbij een trap niet als aansluiting op een andere weg wordt gezien. Gek is wel dat wij daar vaak wel in moeten, cacheleggers blijken een voorkeur voor doodlopende wegen te hebben. Vastgesteld is dat de watervallen momenteel goed vol zitten, even ook maar geen Levada wandelingen dus.