Hogerop

We zijn bij het zoeken naar caches gestuit op een aantal dat geplaatst is nabij betonnen meetpunten van diverse hoogtes. Het blijkt dat deze betonnen torentjes immer op een hoogste punt staan in de omgeving, we moesten dus wel wat klimmen en later dalen om deze te kunnen verschalken. Het bleek zelfs dat de caches op de top van de torentjes waren geplaatst en dat nu gaf voor ons senioren toch wat extra problemen. Origineel zitten op zo’n torentje klimijzers, maar daar ze al langer bestaan en waarschijnlijk niet meer in gebruik zijn, waren de opstapjes soms geheel of deels verdwenen. Dan moest er wel een “kontje” worden gegeven om boven te komen, als we er al op wilden klimmen. Daar bij ons de kontjes zich inmiddels wel in een wat uitdijende fase bevinden werd dat een hele hijs. We naderen de cache “The View” er moest geklommen worden om de top van de heuvel te bereiken, de naam had overigens al in die richting gewezen. Boven bij het meetpunt ontbreken alle klimijzers er is maar één opstapsteen maar die is voor mij aan de hoge kant. Hier wreekt zich dat mijn soepelheid wat is achteruit gegaan. Enfin er wordt een extra steen naar de kolom gezeuld en dan lukt het met ook weer een duwtje onder het zitvlak. Triomfantelijk sta ik op de omloop en tast naar de cache, …maar wat er in het gat zit… geen cache. Verdikkie voor niks geklommen, afdalen dus maar, dat lukt natuurlijk beter de zwaartekracht geeft nu zeg maar een kontje in de goeie richting. We zoeken in de buurt en vinden hem op de plek waar wij de opstapsteen hebben weg genomen. Wel op blijven letten ja…. Overigens is het hier al dagen fantastisch weer dus we wagen ons regelmatig buiten de cirkel van kachels. Teneinde ons naar het zwembad te begeven, we gaan er verhit het water in en komen er lekker afgekoeld weer uit, daarmee de temperatuur van het water verhogend voor diegene die na ons komen….