Herkansing

Afgelopen week hebben we de stoute schoenen aangetrokken, de fietsen achterop de auto en op naar Porches een dorp in de buurt. Hier hebben we vorig jaar een grote serie opgeloste puzzelcaches trachten te vinden, helaas met wisselend resultaat. Nu dus de herkansingen en zo waar de eerste drie vinden we taraah…. maar dan eentje waar we vorig jaar ook al tweemaal hebben staan te koekeloeren en jandoppie nu weer een niet. Eentje in een nu sterk begroeid veld met als hint draadje??? ..nop dus. Dan tweemaal “boomklimmen vereist” nu kun je wel zeggen jij kan de boom in, maar dat geldt niet meer voor mij, dus die laten we maar hangen. We gaan wel kijken want heel misschien ligt ie gewoon op de grond, en hier wat denk je, niets te zien in de boom zou ie…. helaas op de grond ook niets te vinden maar je blijft wel twijfelen dus. Het terrein was wel soms lastig met steile klimmen, nee onze fietsjes waren totaal afgepeigerd aan het eind, en de accu liep op zijn tandvlees zeg maar. Maar vorig jaar was het meer frustie had je een eind gelopen kon je die cache ook nog niet vinden, nu met de fiets was dat veel minder, hoewel waarom vinden andere hem dan wel….. Wat ook dikwijls vervelend is hier? … de honden, alle huizen zeker in het buitengebied zijn voorzien van honden. Om het hele terrein bij een huis staat een hoog hek met ondoorzichtig materiaal, je mag beslist niet zien wat een Portugees allemaal uitvoert op zijn eigen terrein. Je kunt de honden dus meestal ook niet zien maar hij hoort jou wel, dan houdt hij zich met een smerige grijns op zijn bek stil tot je vlakbij bent en dan… waf, waf, waf  pfffft daar sta je dan met een klein hartje… van de schrik. Goed dat het zulk lekker weer is dan vergeet je de “not founds” ook weer snel.