Eindelijk toch nog

Tijdens de voorpret thuis had ik vastgesteld dat er een tocht moest en zou komen naar Tamadaba. Dit is een bosgebied op zo’n 1200m in het NW van Gran Canaria. Het is eigenlijk het wandelgebied op het eiland, alleen is het wel 2 uur rijden vanaf Maspalomas. Truus verraste ons met een totaal onverwachte route eerst langs de oostkust en dan dwars over 102km tijd 2uur 3min. De door mij gedachte route bleek volgens haar 69km 2uur en 6min, geen slechte ruil die afstand voor 3minuten, dus die hebben we gekozen. Het was een schitterende wandeling, alleen jammer dat we op het hoogste punt van de route moesten beginnen, dus aan het eind omhoog zwoegen. De tocht ging door dennenbos met veel naalden op het pad. Van die lange zoals op de skibaan van Duinrel werden gebruikt! Juist omdat ze zo lekker glad waren, uitkijken dus met omlaag lopen. Hij stond ook in onze wandelgids 2uur uit en thuis makkie dus. Maar er zat naar halverwege bleek een ietwat klein addertje onder het gras, en ik nog denken dat ze op het eiland geen gifslangen hebben. Wat bleek de route uit het boekje ging naar een uitzichtpunt en weer terug. Maar wij moesten om de cache (daar is ie weer) te scoren een parallelle route lopen veel verder en hierbij ook nog de nodige obstakels overklimmen dan wel omzeilen. Het was, dit voor kenners terrein 4, zeg maar soms met “handen en voetenwerk”, en vergde bijna de dubbele tijd. En in dit geval serieus ik kwam schier handen voeten en opstapjes te kort. Dit gekoppeld aan eng gapende afgronden, nee ik was blij dat mijn buikklachten al geruime tijd over waren. Maar al het werk had succes, net toen we dachten hier komen we echt niet over heen bleken we de cacheplek net te zijn gepasseerd. En gelukkig daar werd hij ook gevonden weliswaar bij een afgrond maar te doen en gedaan. Dan de terugweg nu afdalen op de plek waar wij heen met handen en voeten omhoog…… kom, kom het ergste was de 250m omhoog. Dan kan in de gids wel worden geschreven…tip, vermijd de middagwarmte. Je bent met de heenreis en wandeling omlaag wel al 4 uur bezig, en wij zijn niet zo erg matineus dus puffen en blazen. Bovendien hadden we gezien de weersverwachting een fleece en broekspijpen in de rugzak, vanwege een verwachte gevoelstemperatuur van 14 graden op die hoogte. Ik kan wel zeggen dat ik me vandaag voor het eerst wat verbrand voel zo na de tocht. En helaas geen koele douche bij de finish, alleen onze trouw wachtende bolide in de schaduw, dat wel. Al met al vreselijk genoten op dit stille schitterende gedeelte van het eiland.