De waterval

We zouden naar de top van het gebergte bij Monchique gaan conform de aanwijzingen van Truus (de Tomtom dus) het leek allemaal goed buiten haar fictie van de tolweg maar vooruit maar. Tot opeens over 500m rechts afslaan? Het kan want de richting was op zich juist maar terplekke niet eens een richtingaanwijzer, nou ja proberen maar. De weggetje was steil en vooral smal, en niet te veel denken straks kom ik een Portugees tegen in zijn brede Mercedes, nee gewoon doorrijden. Alleen steil omhoog rijdend heb je geen overzicht, sterker nog je kunt niet zien of het weggetje na het hoogste tussenpunt wel doorloopt. Dus een opmerking sla linksaf was vooral informatief maar wel spannend want waar gaat dat heen? Overigens was rechtsaf geen optie er was dan alleen een sterk overwoekerd paadje of een duidelijke oprit naar een huis want die waren hier ook nog uitgestrooid. Dan een dwangpijl links houden en je hoor precies om  de hoek een graafmachine breder dan het weggetje die een eng diepe geul langs genoemd weggetje aan het maken was, en keren… no way. Maar gelukkig was er ergens een hoekje waar hij in kon zodat we er nog net langs konden waarvoor dank. Dan weer over 500m links en hoe nu?? komen we gewoon op een prachtige tweebaansweg uit met keurige middenstreep, had ze even een binnendoortje genomen. Boven op de berg kwamen we in het staartje van storm Dennis of zo terecht, opletten dat er geen portieren een beide zijden tegelijk opgingen want dan zou alles eruit waaien. Het blijkt bovendien nadelig te zijn voor het fenomeen gevoelstemperatuur. Nee een lekkere wandeling terplekke werd na kort beraad afgeblazen, dan maar koffie. Nou ja zo op de top betaal je mogelijk ook wel een topprijs maar nee 1,10 was schappelijk vooral omdat we dan ook nog gebruik van het toilet konden maken. Inbegrepen was tevens een zit in de luwte van het etablissement met een fraai uitzicht, want helder was het wel. Maar die waterval dan? Hij komt, eerst picknicken we op een uitzichtpunt iets lager uit de wind hier was een Fonte (bron) en op zich dus al een miniwaterval. Echter er stond een Mercedes waarvan de eigenaar bezig was minstens 30 stuks 6literflessen te vullen, die hangt straks wat achterover dacht ik nog. Maar hij wilde wel het halve literflesje van de meiden tussendoor vullen. Dan door naar het startpunt voor de watervalwandeling. Veiligheidshalve eerst een punt in Monchique in Truus gezet teneinde de graafmachine en andere afsnijdertjes te vermijden. De wandeling ging omhoog eerst lichtjes dan steiler tot bijna boven op de kam, waar een bordje dat ik miste keurig in de juiste richting wees. Ik moest dus terugkeren op mijn naar boven gerichte schreden. Het pad ging nu omlaag dus, niet zo gek want watervallen zijn zelden op de top van de berg gesitueerd. Het laatste stukje was zelfs steil te noemen tot wel 60 graden en vrijwel alle stapstenen hier verwijderd, het was meer een glijgoot zeg maar. Probeer dan maar eens je broekbodem schoon te houden. Maar er was een echte waterval, nu ja geen Niagara maar toch wel met flink wat water, als bonus kregen we langs we weg beneden nog een waterval op 20m van de auto, maar dat was wel een wat zielige. Het was dus gelukkig niet zielig dat we helemaal naar boven gezeuld waren.