Genieten

Ja daar hebben we het probleem meteen bij de kladden, hoe beschrijf je het grote genieten hier in Carvoeiro. Want mensen dat doen we, iedere dag zon, we hebben in de 2 weken dat we hier nu zijn nog maar tweemaal meegemaakt dat er geen zon in de morgen tot in onze slaapkamer scheen. Verbaasd dacht ik nog nu vergeten de gordijnen gisteravond open te schuiven. Maar nee eenmaal mist en de allereerste dag bewolkt met zelfs een beetje motregen. Maar alle andere dagen vrijwel onbewolkt….. Daarom een wat gebrekkige verslaglegging dus eigenlijk. We hebben de omgeving verder verkend maar geen echte veranderingen kunnen ontdekken, op enige grote bouwprojecten na dan. Vlak om de hoek hebben ze 3 enorme bundels betonstaal aangevoerd dat beloofd mogelijk nog wat, maar tot nu zon en rust. Onze eerste serieuze verkenningsronde kwam langs één der stuwmeren waarbij we moeten constateren dat de stuwdam nog meer voor joker ligt dan verleden jaar, nauwelijks nog met zijn voetje in het water. Ik vraag me af of ik nog ga meemaken dat ik lekker onder de douche sta en dat er dan vanuit het stuwmeer lucht wordt aangezogen…… dus geen water uit de douchekop, daar sta je dan ingezeept en wel…. Zaterdag waren er “levende standbeelden” te bewonderen in Lagoa knap hoor dat bewegingloos zitten maar meestal nog moeilijker staan. Bij één trad er een soort van dissonant op, ze begon opeens te bewegen klom van haar kistje af, dit werd omgekeerd en ziet een Mobieltje in de trilstand…. Gister zijn we naar de westkust getogen, en hebben ten noorden van Aljezur een nog niet eerder ontdekt strandje bezocht. Eerst verkennen vanaf een uitzichtpunt, nu er blijkt een prachtige trap van de parkeerplaats tot op het strand te lopen. Wat niet aangegeven werd dat het hier 280 treden betrof!! Oef en terug…. Er lag ook een cache maar bergop aan gene zijde van het strand, en niks trap. Er moet volgens mijn kaart terplekke een paadje omhoog zijn. Nu dat was er met wel wat fantasie, het werd meer kruip door sluip door met veel weerbarstig struikgewas. Bovengekomen had de cachelegger nog een kleine verrassing voor ons nog 20m maar nu meer de afgrond in bij een struik. Met ware doodsverachting zijn we tot de helft gekomen, Terrein4 (uit 5) kom op zeg niks voor ons ouwetjes, ik ben al blij er zonder bloedige schrammen vanaf te zijn komen.