Algarve 2020

Ja we zijn weer gearriveerd in de Algarve in hetzelfde stekkie als vorig jaar Monte Dourado. Feitelijk zijn we dinsdag al aangekomen zodat het feit dat ik U daar gisteren nog niet van bericht heb als louter luiigheid kan worden bestempeld. De reis is soepel verlopen al kreeg ik geen franse plaats in de Tom tom ingevoerd naar het scheen, Parijs had ie zich toch wel moeten herinneren niet. Bij genoemde plaats stonken we toch er weer in en stuurde ze ons de Periferique dat is natuurlijk korter maar niet sneller want daar rijden ook op zaterdagmiddag de Fransen voor hun boodschappen of gewoon om even de auto uit te laten. De eerste stop was bij Saint-Ay ter hoogte van Orleans, het onderkomen was laten we zeggen “basic” je moest dwars op het toilet zitten vanwege de ruimte, maar ja  daar zit je toch maar even. Verder was alles wel aanwezig zelfs internet!! Maar toen Jos ging koken pats alles donker en vindt dan maar eens snel een lampje. De stoppenkast gaf geen verlichting een schakelaar leek anders maar wat we ook probeerde geen licht. Bellen dus maar….. ach ja de achterste kookplaat kun je niet in die en die stand gebruiken! Goed dat U het zegt, maar hij had kennelijk nog een schakelaar want het licht ging weer aan. Zondag door naar Noord Spanje onderweg natuurlijk een sanitaire stop met als bijzonderheid dat als je het toilet op slot deed het licht uitging, op de tast dan maar. Toen ik eruit kwam was de auto weg!!.... oh daar verderop.. Jos wil zeker in de zon staan. Maar nee daar stond een Frans gezin met autopech, hij wilde even stroom van ons gebruiken, maar de kabels waren te kort. Dus ik draai de auto en zet hem strak tegen de hunne aan, en trek de motorkap open. Hij duikt eronder en ik hoor …merde…. Zijn hoofd verschijnt met een totaal verbijsterde uitdrukking op het gelaat……  ou est la batterie? … tja ik kijk nooit onder mijn motorkap. Ik ga nu met hem op zoek maar geen accu handig wel zo’n hybride.. hij moet dus op zoek naar iemand met een normale auto. Inmiddels krijgen we door dat er in delen van Spanje noodweer komt, maar Spanje is groot dus geen probleem. In de buurt van San Sebastian kregen we een penthouse toegewezen zo groot dat je echt wel op tijd moest starten om tijdig het toilet te bereiken geweldig. De derde dag langs Burgos en Salamanca naar ons stulpje tussen Caceres en Merida, ook een wat basic geheel en geen internet. We wilden brood kopen maar het bleek dat bakker die we vonden alleen banket verkocht ook lekker natuurlijk maar niet bij de bruinenbonensoep.  De supermercado werd ons gewezen maar was dicht een passant zei dat ie wel openging siesta of zo?? …het was halfzes maar even later taraah… en ze hadden brood. Dan het laatste traject eerst prachtige slingerweg met de zon recht midden op de voorruit…. Op een gegeven moment zie ik een een grote vrachtwagen van links verschijnen dus ik denk draait ie naar ons toe of af, nee hij stak over. Op dat moment ging Jos vol in de ankers en zie ik midden op de weg een man staan zwaaien met een stopbord. Ik zag zijn silhouet omdat de zon op dat moment achter hem verdween, gelukkig had Jos net iets eerder zijn silhouet gezien…. Levensgevaarlijk… Een nog gelukkiger feit was dat ik mijn voornemen om thee in te schenken nog niet had uitgevoerd. En zo kwamen we min of meer uitgerust bij het appartement aan, nu nog even x keer de trappen op om de gevankelijk meegevoerde uitrusting binnen te krijgen, en het genieten kan beginnen.