Mount Egmont

Gisteren zijn we via Wanganui waar we in de bieb hebben internet hebben gebruikt, alleen onze reisblog lag er uit, die hebben we in de middag voor McDonalds verzonden. Onderweg nog een mooie botanische tuin bezocht, die was gewoon gratis toegankelijk, toen verder in westelijke richting. De vulkaan die de uitstulping aan de westzijde van het Noordereiland vormt was voor mij wel een beetje de reden om hier naar toe te gaan, vorige keer hadden we hem gemist. Nu niet glorieus stak zijn Pyramidevormige uiterlijk af tegen de lucht toen hij eenmaal uit de wolken kwam woensdagavond. Vandaag zijn we er tegenop gereden tot 900m naar het bezoekerscentrum alwaar de wandelingen beginnen. We zijn eerst naar de Dawson waterval gelopen, en later nog een route bergop. De laatste was bijna geheel voorzien van een honingraatvormig antislipdek en je zou het best een rolstoelpad kunnen noemen. Alleen op het verste punt geen uitkijkvlonder maar een afstapje van een paar meter. Maar het eind lag wel 150m hoger dan de start, je kon terug een aardig tempo maken wetende dat aan het eind een ruim parkeerterrein lag om uit te rijden. Vooropgesteld dat je de rolstoel heelhuids tussen de paaltjes aan het eind kon manoeuvreren. De terugweg langs de andere zijde van de rivier was zeker niet voor rolstoelen, en de rivieroversteek moest op eigen gelegenheid over stenen. We staan nu onder de oude vuurtoren op de meest westelijke punt van het eiland. Morgen gaan we via New Plymouth naar het bergachtige binnenland, daar wordt nog voor een aantal dagen mooi weer voorspeld. We horen mensen hier wel klagen over de warmte, het duurt kennelijk al langer dan normaal, nu wij vinden het wel prima.