Roque Taborno

Eindelijk dan toch alle moed bijeen geschraapt en deze tocht op het programma gezet. In het boekje staat ie als een zwarte route aangegeven, dat betekent smalle paden, steil, afgronden dus geen hoogtevrees en af en toe een handje erbij nodig. Nu had ik gelezen dat de route in 2016 wat was opgeknapt, en laat onze wandelgids nu uit 2014 zijn. Kom op niks aan de hand, op weg dus maar. De start was wat raar want de aangegeven parkeerplek was op de draaicirkel voor de bushalte, en daar parkeren wordt bijna nergens gewaardeerd. Iets verder kon ik hem strak aan de kant zetten, na eerst Jos uit de wagen te hebben gezet, wel vriendelijk hoor. Voor het eerst werden we geloof ik tijdens een wandeltocht hier niet door bomen beschermd tegen het felle zonlicht, dus ’s avonds gloeiden we nog wat na. De route liep zo’n 600m boven de kust met fraaie uitzichten. Voor het eerst zagen we wel borden met waarschuwing voor komend gevaarlijk pad, nu ja het was ons bij Los Cristianos al overkomen. De cachelegger had ons bezworen de route niet te lopen bij regenachtig weer, nu het is hier al dagen lang prachtig weer dus dat hoefde geen probleem te zijn. De wandeling stond in de wandelgids dus we waren niet alleen op pad, wel handig om te zien hoe het pad gaat lopen als je anderen voor je ziet bewegen. Tja de paden waren soms smal en de afgronden gaapten wel enigszins maar niet zo van dat ik het gevoel had “ik wil niet meer” maar de warmte en toch wel weer het klimmen maakten het toch tot en wat vermoeiende tocht. Eén cache lag apart er was een startpunt aangegeven, en we zagen net iemand in de verte dat pad naar ons toe lopen. Het ging hier en daar erg moeizaam leek het. Toen de man vlakbij was zag ik dat hij met 2 bergstokken liep, en dat is niet altijd simpel op een smal pad waar je nauwelijks je voeten naast elkaar kunt zetten. Met 1 stok moet je al opletten of je niet in de lucht prikt en dan net op de stok wilt leunen met 2 moet je wel driedubbel opletten. Enfin wij het pad in het was smal soms maar een voetstap breed maar geen duizelingwekkende afgronden hoor. Maar wat verderop stond er op dit pad een raar teken op onze GPS kaart nadere bestudering gaf uitsluitsel “fietsers hier afstappen!!!”, het idee alleen al. Het pad op de kaart ook een wat andere kleur maar een fietspad heeft misschien ooit in de planning gezeten en dat plan is onderop de stapel gegaan. Enfin uiteindelijk om wat hoeken heen geen pad meer en om nu door de struiken op een flink steile helling te gaan banjeren in korte broek leek ons geen optie, terug dus maar. Het laatste stuk was misselijk omhoog alleen om ons door het dorp en langs een uitzichtpunt te leiden, en we hadden de hele route al fantastische uitzichten gehad. Nu mensen kun je nagaan als je op een terrasje kunt gaan zitten genieten van een cola light, nou dan ben je behoorlijk aan het einde van je latijn.