De laatste loodjes

Denkt U maar niet nu die hebben de laatste dagen lui liggend doorgebracht …oh no… zondag hebben we ons nog eens in de buurt van de Teide gewaagd, om Roque Garcia te bewonderen. Wat is de mens toch een kuddedier Roque Garcia staat in de gidsen als zeg maar een “must” en dus lopen honderden mensen zich te vergapen een enige inderdaad exotisch uitziende rotsen. Sterker nog men gaat zelfs zover de aanbevolen wandeling van 4km af te leggen om te zien welke rotsen er nog meer zijn te bewonderen. In die meute liepen wij dus mee die dag ook eens als kuddedier. Maandag een kustwandeling die weer eens veel langer werd dan gedacht, waarom maken ze die kust niet gewoon recht. We moesten langs een vuurtoren die we al zagen maar de geschatte 2km werden er door de inhammen etc wel vier. Tot ons verdriet was de verst gelegen cache ook nog niet te pakken hij lag te hoog in kletteren op onze leeftijd, alleen een stukje geprobeerd…. Dinsdag hebben we een wandeltour gemaakt op het NW gedeelte van het eiland waar pluvius ons indertijd zo terugsloeg. Nu was er louter zon en geen wind te warm dus eigenlijk. Gek was wel dat de caches, die weer, deels op paden lagen waar aan het begin een kruis stond zo van “hier vooral niet in gaan” na enige tijd zet zo’n pad zich dan ook niet meer logisch voort het wordt dan zoeken naar het vervolg. Maar met enig handen en voeten werk en het veilige idee dat bij gindse hoek wandelaars zichtbaar waren die weer op een gemarkeerd pad liepen konden we dit geitenpaadje ook doorworstelen. Gek is dat zo’n paadje er op mijn kaart exact zo uit ziet als de anderen. Maar ook dit was alles bij elkaar weer een schitterende maar vermoeiende tocht. We kwamen nog een geleide wandelgroep van wel 34 personen tegen ze keken niet echt blij. Ze waren verkeerd gelopen!! met begeleiding?? ik denk dat de leider op zijn kaartje ons paadje had gedacht te lopen maar het na het kruisje aan het begin zo verstandig was dat met die groep niet te doen. Nu moesten ze enorm omlopen later zagen we ze op het parallelle pad veel lager op de helling lopen. We starten in het dorp El Molledo dus ik dacht wandelingen uit het boekje die hier starten, dat wordt moeilijk parkeren, maar niks hoor plek zat. Hier stond tegenover dat er geen lokkend terrasje was om onze dorstige kelen bij terugkomst te laven. Daarvoor moesten we naar Santiago del Teide. Op de terugweg moest ik nog een snelle stop op de snelweg maken vanwege kramp maar later bij een bushalte liep ik het er uit, gelukkig want de file duurde dit keer een half uur.  (Ons is de hotspot woensdagmorgen afgenomen, foto’s volgen)