Toch weer

Donderdag wat in de buurt caches gezocht, het leek een leuke route langs de zuidkust, op de kaart dan. Terplekke vonden wij zowaar markeringen, maar al gauw stonden we bij iemand voor het huisje en moesten vragen of het klopte dat het paadje door haar moestuin liep? Nee het klopte wel dus wij vervolgden het nauwelijks in de begroeiing te onderscheiden paadje. Een vervolgtraject over rotsen was natuurlijk al helemaal niet te herkennen maar hier hielpen ons de wat fletse maar wel regelmatig aanwezige markeringen. Toen kwam er een steile klim dicht langs de rand van de oceaan, maar gelukkig stond er een stevig hek waaraan we ons eventueel konden vastklampen. Boven een fraai uitzicht we konden ons appartement zien liggen. Daar moesten we nu heen, want je zat er natuurlijk al op te wachten en je raadt het al we moesten verhuizen. Ons appartement was prima hoor, op één klein puntje na het lag boven de eetzaal, in de morgen vanaf 7 uur als wij nog wat lagen te dutten ging men onder ons het ontbijt serveren. Dit ging in buffetvorm, dus men ging zitten en … wacht de thee nog, en daarna oh een vork vergeten, waar liggen de eieren? Al deze bewegingen resulteerden in een heftig geschuif van de stoel en dit met zeg 40 gasten, ze komen natuurlijk niet allemaal gelijk, resulteerde in een geschuif van jewelste. Bovendien galmde in de avond het entertainment lekker in onze gang door, en ach een avondje in de week wat geeft het, nee mensen iedere avond, staat er hier iemand zich in het zweet te werken van 8 tot over 11uur, voor ons vermaak. We vonden dat we deze zwoegers in bescherming moesten nemen, en vroegen overplaatsing aan, nu zitten we 2 etages hoger zonder geschuif en gezang. Maar we moeten nu wel traplopen dat wel, want de liften zijn wat klein 2 man met rugzak tegelijk erin tut..tut..tut . Maar het uitzicht vanaf het toilet over de zee is beter, dat mis ik thuis wel wat. Vrijdag dwars over het eiland naar de noordkust gereden en terug via de snelweg. Het ging helemaal mis Truus (de Tomtom dus) wilde anders dan ik gedacht had, ook goed zei ik. Fout dus nadat hij een aantal onwaarschijnlijk steile wegtrajecten uit de hoge hoed had getoverd, en ons tweemaal een niet doorlopende weg in had gestuurd, was ik het zat. Ik doe het wel “my way” hierna was ze uiterst nukkig het eerste stuk, hoger in de bergen is er niet meer zo’n scala aan weggetjes dus toen ging het wel weer goed. We namen nog 2 lifters mee die in een tent hadden overnacht, en er niet aan gedacht hadden dat de nachttemperatuur van 15 graden op Madeira natuurlijk wel op zeeniveau geldt. Hoog in de bergen kan het wel vriezen, ze hadden het dan ook koud gehad. Nu wilden ze eten inkopen maar ja geen winkel natuurlijk alleen een bar is hier in iedere bocht van de weg te vinden. Ik had het vermoeden dat ze hun tocht hier in de winter nu niet erg goed hadden doordacht, maar ja ze waren nog jong. Hoog in de bergen troffen we enorme bloeiende mimosabomen aan en overal bloemen ook al is het hartje winter zal ik maar zeggen. Aan de noordkust resulteerde een rustige zee tot onze verrassing toch in een onmogelijk wandeltraject vanwege overstuivend zeewater, nee er heerste onrust in en om het (oude) zeezwembad terplekke.