Zondag in Carvoeiro

Zondagochtend ik kijk om het hoekje van het gordijn blauwe lucht, het zonnetje is al eventjes op. Maar als wij ons ontbijt op ons voorterrasje hebben genuttigd verschijnt het bestelautootje van de club, en wat denk je wat er gaat met een hogedrukreiniger worden gewerkt op de trappen langs ons terras. Gelukkig gaat het allemaal niet zo snel er moet eerst een stopcontact worden gevonden, daarna op zoek naar de wateraansluiting, en dit alles trap op trap af. Enfin we krijgen nog een half uurtje respijt maar dan gaat het toch los. Omdat we niet weten of er opeens een waterstraal in hoge druk onze kant op kan ontsnappen, trekken we ons dus maar terug in de tuin aan gene zijde, waar de zon ook al acte de présence geeft. Na de koffie gaat plots de buurvrouw los, ze wonen al de hele tijd naast ons, maar buiten het snurken van de buurman horen we eigenlijk niets van hen. Het zijn Fransen, want ze spreken onderling Frans, maar hij spreekt ook Portugees want hij voerde een heel gesprek met man van de hogedrukreiniger, en ik ga er tenminste van uit dat die brave borst geen Frans verstaat en spreekt net als ik overigens. Maar dan buuf: ze barst in een schier eindeloos verhaal uit, voor mij onduidelijk maar wel flink luid, en dat zelfs zonder de karakteristieke franse “eh’s” gedurende de tekst. Alles in een tempo waarbij het volgens mij onmogelijk is ook nog na te kunnen denken over wat je zegt. Maar goed er wordt met niets gegooid, en nadat ze haar zeg(je) gedaan had keert de rust weer. Oh en er kwam ook nog een herinnering van de autoverhuurder, geef vandaag de kilometerstand door, op zondag? Dus op naar de auto en maar hopen dat het verschil met vorige maand niet te groot is. Nee want dan staan er morgen mogelijk twee agenten op de stoep “en waar hadden wij gedacht de boodschappen te kunnen halen?”   ….er waren ook nog heel veel rustige zonnige uurtjes over hoor, heerlijk…