Takke(n)trail

5 februari 2019 - Sagres, Portugal

Jos had ook aan de Algarve een niet gering aantal puzzlecaches opgelost, dus moest er ook wel minstens een poging worden gedaan ze te vinden. Een serie was iets ten oosten van Sagres neer gelegd weliswaar in een ietwat vreemde volgorde maar och. Wij op pad, ondanks het niet geringe aantal rotondes en snelheidsbeperkingen ging het vrij vlot. Buiten een noodstop vanwege hoogwater bij mij bereikten we na een uurtje het door mij bedachte beginpunt. De bergpumps aan knapzak om en gaan…. Helaas de eerste niet te vinden, het is ook wat lastig zo’n eerste je weet nog niets van de verstopmethodiek van de legger. De volgende werden al of niet gemakkelijk gevonden, meestal in pikkerige of doornige omstandigheden. Er was er zelfs een in een flinke dennenboom opgehangen jawel als dennenappel. Het beklimmen ging nog wel minder was dat terplekke net een zwerver zijn home had ingericht, gelukkig was ie net even een boodschap doen. Dan eentje die op een pad omlaag ligt, welke afdaling we dan helaas wel weer terug moeten klimmen. We komen bij de zee, op de GPS geen pad maar gelukkig was dat er wel. Dan de verste, getsie toch niet op die uitstekende klif daar en jawel hoor, gesnapt net boven de afgrond. Deze was niet zo gapend dat wij niet alhier onze lunch verorberd hebben, genietend van het uitzicht en het zonnetje. Dan weer terug langs het water voor de serie caches van de terugweg. We komen langs een prachtig strandje, alwaar toch weer een flink aantal campers waren geplaatst, hoe vinden ze die plekjes? Op de terugweg kostte het vinden wel meer moeite, maar we hebben er zelfs eentje gevonden die er niet meer zou moeten zijn!! Hij lag 3m van de weg zo maar op de grond, terwijl Jos moeizaam naar boven was geklommen waar ie waarschijnlijk bij een rotswand had moeten liggen. Ik vond hem toevallig toen ik ook naar boven wilde gaan, en laten we nu nogmaals de boom in moeten. Waar de weg wat beter leek te worden moesten wij afslaan om de auto te bereiken. Het pad eindigde op een muur 15m van de weg, gewoon er tussen gezet. Langs een hek waarachter enige honden, zij weer, rond liepen lukte ook niet en over het hek van de honden leek niet zo’n goede optie. Uiteindelijk me dwars door een bosje worstelend als een soort van Centuriontank bereikte ik de weg. Om Jos op te halen moest ik weer terug en dat was veel lastiger alle takken stonden nu de verkeerde kant op. Maar uiteindelijk daar waren we bij de auto we pakten nu de niet gevonden cache direct. Met de auto naar de laatste nog te vinden caches en het was me na 200m een rot weg niet te kort, als ik dat geweten had….. en laten we nu net op dit gedeelte 2 caches niet kunnen vinden. Ik heb nu een angstig vermoeden dat ik nog een keer….. Ik stelde vast dat op mijn broekspijpen bloed zat, van binnenuit de takken waren niet door mijn broek maar wel door mijn vel gegaan. Ook mijn armen had ik onderweg al moeten deppen, voorlopig zie ik er niet uit, dus de pijpjes afritsen, nou alleen als er niemand kijkt. Zo’n serie caches noemen ze een trail…. Ik mag wel zeggen in dit geval een takke(n)trail.

Foto’s

1 Reactie

  1. Kathinka:
    5 februari 2019
    Gaaf he, de caches in de Algarve! GC158JW_down-under ook geprobeerd? Die brengt je op een sprookjesachtige plek....
    Veel plezier nog!
    Groeten Kathinka