Uit de hand gelopen

3 december 2017 - Fuerteventura, Spanje

Gister had ik een tocht op het programma gezet langs een aantal caches op de noordwestpunt van het eiland. De tocht was van het “vulkaan op vulkaan af” type, maar in een volkomen lege omgeving we liepen in een soort van alleen op de wereld scenario. Eenmaal werden we op een zandpad ingehaald door een man die zijn hond uitliet in zijn landrover, nu ja de hond moest lopen dan. Het ging best goed een aantal op de weg naar de bergen dan een paar bovenop, maar wel steeds een paadje. Op een gegeven ogenblik kwamen we weer op het centrale brede pad en liepen de laatste aldaar gelegen verstopplekken langs. Voortzetting had er moeten zijn middels een pad bij de kruising met de brede zandweg, maar dat was er niet. Na de laatste cache namen we een wat slechte beslissing, er ligt er nog één op gindse vulkaan we gaan gewoon dwars over, het is maar 1,3km. Ja, ja  maar het terrein daar kent nog al wat plooien, maar uiteindelijk viel het goed te belopen. Toen nogmaals een verkeerde beslissing maar daar links ligt ook nog een cache en die is dichterbij. Dit is fout je moet niet steeds van doel veranderen, enfin wij bergop het was maar een klein stukje maar hartstikke steil en boven bleek een en ander totaal anders dan gedacht in elkaar te zitten. Volgens mijn kaart kon je hier direct op de hoogtelijn zeg maar naar de cache lopen. Nu rechtdoor lopen werd lucht fietsen of steil afdalen, op hoogte blijven kon ver naar links schraag langs de helling en dat zag er niet veel belovend uit. Omlaag maar naar een zichtbaar weggetje en dan toch maar weer naar de eerste keus…. Welk een wankel beleid maar zo gingen we weer omlaag en omhoog de cache gepakt en weer moeizamer omlaag. De paden worden hier gebruikt door figuren met terreinmotoren, dit komt de beloopbaarheid van het pad natuurlijk niet ten goede. Pluspunt is er ook ze zijn van verre zichtbaar, en gaan altijd recht omhoog, want motoren hebben moeite met zigzag bochten. Dat recht omhoog is ook een nadeel de steilte… Enfin we gingen de andere daar liggende cache pakken en toen de terug route maar ai geen duidelijk pad te vinden en als het er was, zou het weer flink omhoog gaan daar hadden we geen zin in. Inmiddels liepen we op een fraai aangelegd wandelpad met richtingborden palen met strepen zelfs een abri! Dit liep wel de goede kant op maar vreselijk om, tot het opeens in een soort van zandrivier stopte een richtingbordje nog, einde wandelpad… We hebben manmoedig de laatste twee caches in dit gebied nog gepakt, onder het motto we zijn er nu en het is zo sneu als er eentje blijft liggen. Toen we uiteindelijk bij het trouw wachtende autootje aankwamen stond er 16,8km en 500 hoogteverschil op de teller. Ik geef toe dat is niet direct …rustig van de oude dag genieten… 

1 Reactie

  1. Paul:
    3 december 2017
    Neem gewoon een sherpa in dienst!!!