Het blijkt altijd verder

Profiterend van prachtig weer en een dag met weinig wind hebben we woensdag de westkust nog eens bezocht. Er lag nog een serie van 14 caches met daar tussendoor 4 andere verstoppertjes. Korte berekening als de caches 300m uiteen liggen, en dat is ruim gemeten het is dichter bij de 200m, is de af te leggen afstand hooguit 5,5km. Terugkomende bij de auto stond er 8,5km op de teller, waarschijnlijk zou ik de huidige rekentoets niet met goed gevolg af leggen. Onbewust reken ik altijd een beetje naar me toe, dat is niet verstandig de af te leggen weg wordt er heus niet korter door. Er is natuurlijk altijd een verklaring je vergeet dat bij een cache op een zijpad de weg wel 2x geteld moet worden, bovendien loopt de teller door bij stilstaan en lunchen. Overigens was het een fraaie tocht met heerlijk weer, dus de pijpjes….. jawel. Eerst over een karrespoor maar dan langs de kust naar enige “On the cliffs” niks karrespoor meer eng smalle paadjes al of niet kort bij de afgrond en ook nog eens door het struweel, dat ook hier weer van flinke doorns voorzien was. Er groeit hier een soort van Brem waarbij voor ieder van de vele bloempjes vijf doorns aanwezig zijn, probeer daar maar eens ongeschonden tussendoor te wrikken. Een traject was duidelijk weinig belopen, of wij hadden hier de verkeerde voortzetting gekozen, dat werd afzien voor onze onderdanen. Tot overmaat van ramp bleek een op mijn kaart niet opgenomen pad in de praktijk ook niet aanwezig te zijn. Nee pijpjes aan helpt dan ook niet meer het prikt er gewoon doorheen. Noodgedwongen moeten voor het zicht de pijpjes buiten weer aangeritst blijven. Maar mensen het was genieten daar langs de oceaan, prachtige rotspartijen en adembenemende steile kliffen. Daarbij ook nog fraaie bloeiende bloemen nee onze dag kon niet meer stuk de benen wel maar ach dat geneest wel weer. We liepen hier dicht bij de zee ook langs wat ik noem bloemkooldennen dus op zoek naar denappels voor de openhaard. Nu blijkt dat de Portugezen dat ook doen dus in de buurt van een berijdbare weg… no way… Helaas vinden ze hier een pad al snel berijdbaar dus geen appels. Alleen aan de bomen hogerop hingen ze nog, die sla ik er dan toch gewoon af met mijn stok, ja.. ja dat geloofde gij. Je hebt veel eerder een kort geslagen stok dan een afgeslagen denappel, tjonge wat zitten die vast. Uiteindelijk vonden we toch een voorraad, aan een moeizaam bereikbare omgevallen boom maar ook hier moesten ze van de tak worden afgebroken, maar ze branden prima….