Je kon het aan zien komen

De laatste week komen er steeds meer vliegtuigen over ons terrasje op weg naar de landingsbaan 8km verder op. Dit kon niet goed gaan, en of wij nu riepen: niet meer landen mensen het eiland is vol… eigenwijs wezen gewoon doorvliegen en toch landen. Gister telde ik er alleen van Ryanair 8 binnen een uur dat gaat fout dacht ik. En jawel hoor vandaag is bekend gemaakt dat het eiland overvol is er moet plaats worden gemaakt, en omdat niemand zich vrijwillig op geeft om te vertrekken is het volgende verordonneert. Volgens het bij voorraadbeheersing algemeen bekende principe geldt hier vanaf nu het systeem van “First in first out” alle personen die al langer dan 3 weken op het eiland verblijven zonder hier daadwerkelijk woonachtig te zijn moeten vertrekken. We zijn dus de klos ons is bus 63 toegewezen die ons morgenochtend stipt, nu ja volgens de Spaanse begrippen dan, om 9.40uur zal ophalen bij de receptie waarna wij naar het vliegveld zullen worden begeleidt. Hopelijk verschijnt er dan aan het eind van de ochtend een vliegtuig van TUI anders zijn mooi de klos op het wat kleinschalige vliegveld. Samengevat morgen vliegen we terug naar huis. Vandaag gaan we proberen te vergeten dat het daar over de dag gemeten zo’n 15graden kouder is. Vandaag in het zonnetje nog even genieten van de bijzondere muziek van de poolbar. Er is kennelijk een probleem met zeg maar de geluidsdragers ze bleven steeds steken op één na dus u begrijpt het al. Het begint met toeters zoals bij een Tibetaans klooster, dan een tijd iemand die zit te oefenen op een gitaar rustig wel aardig, en net als je denkt speel is wat actiever gaat het blijkbaar mis. De muzikant komt zo te horen met een vinger zijn neus of een oor lelijk vast te zitten tussen de snaren. Het getokkel wordt nu verdrongen door allerlei jammerklachten in het Spaans. Het geheel duurt ongeveer een uur, en wordt zodoende gedurende de dag 8 keer voorgedragen, maar ja misschien vindt men het hier mooi of is het uit de regio…. folklore dus.