Het Noorden
14 februari 2018 - Tenerife, Spanje
We hebben maandag een mooie boswandeling gemaakt aan de noordzijde van het eiland, helaas was het bewolkt maar na later bleek gold dit voor het hele eiland. Ik ontdek dat als op mijn kaart in de GPS bos wordt aangegeven de hoogtelijnen zeker als er is ingezoomd, meestal dus als je wandelt, niet meer te zien zijn. Tja hij moet dan al zoveel bomen laten zien en komt aan de hoogtelijnen niet meer toe. Ik had iets teveel gedacht aan Nederlandse bossen, en was er van uit gegaan dat het plat was, dus zonder hoogteverschillen. Niets bleek minder waar, de bomen groeien hier gewoon op steile hellingen. Bovendien is de vegetatie aan die kant van het eiland zeer weelderig. Het was maar goed dat we in de winter waren anders hadden we kapmessen nodig gehad. Op een gegeven moment volgde we een paadje dat allengs meer door vegetatie werd verdrongen, en ik dacht nog straks wordt het meer vooruit worstelen. Gelukkig eindigde dat wat benauwende pad in meer ruimte en er kwam zelfs een piepkleine kapel in zicht. Wij durven in deze beboste streken geen vuur mee te nemen dus er kon geen kaarsje worden ontstoken, ook al vanwege het ontbreken van kaarsen. Er kon wel water en brood worden genuttigd, al werd dit niet zo spontaan gedaan naar het lijkt. Enfin na afloop bleken we bijna 400m te hebben geklommen en weer gedaald. De weg terug deden we om de west op de pasweg terplekke kwamen we in de wolken, maar werden bijgelicht door een schier onafgebroken stoet auto’s van gene zijde. Er is wat te doen geweest mogelijk carnaval, we hadden al zo’n zondag gevoel, maar maandag en dinsdag waren hier duidelijk doordeweekse zondagen. Mogelijk hierdoor had zich bij Los Cristianos nog geen file gevormd op de snelweg al kwam het op een gegeven moment wel even serieus tot stilstand. Dinsdag foute boel een tochtje dat ik als 6km had ingeschat bleek bijna 11km te zijn, en de te beklimmen vulkaan Montana Grande bleek hoewel slechts 250m hoog via het pad op onze kaart nauwelijks te beklimmen. Bovendien moesten we nog in een grot om een cache te zoeken, nu met voldoende licht, dat wel. Eenmaal op de berg bleek waden door zeer fijn grind 45 graden omhoog is een kuitenbijtertje mag ik wel zeggen. De oorspronkelijke gedachte we gaan bijtijds, dan kunnen we vanmiddag nog lekker in het zonnetje zitten bleek niet gehaald te worden. Sterker nog we bereikten eerst bij het invallen van de duisternis de trouw wachtende auto. We hebben ons maar verwend met een maaltijd in een cafetaria, tweemaal omelet met frites en een biertje, nee geen Heineken, en dan krijg je nog wisselgeld terug van een tientje!!
Wat beleven jullie veel en wat aardig dat jullie ons daar zo van laten meegenieten, ook al word ik soms wel jaloers op de zomer die jullie daar hebben.
De enorm lange wandelingen die jullie ondernemen maken mij, looplui als ik ben, echter niet jaloers. Hopelijk hebben jullie geen spierpijn aan je kuiten overgehouden aan het lopen door het grind, 45º omhoog. (en terug?)
Blijf maar genieten en je conditie, die al enorm goed moet zijn, verder verbeteren.
Liefs en groeten, Bep