Met onze neuzen in de boter

Zondag hadden we een dagje cachen in Canical op het programma gezet, hier lag een hele serie opgeloste mysterie caches. Maar toen ik via de afslag richting dorp reed en daar stopte voor een zoektocht, dacht ik al wat komen hier veel auto’s langs het lijkt wel of iedereen hier van de weg afslaat. Even later barste er muziek los waarvan niet vast te stellen was waar die vandaan kwam maar hard was ie zeker. Bij de volgende parkeerplek viel me op dat er auto’s vanuit het dorp kwamen en direct voor en achter me gingen staan we waren maar net op tijd voor een plekje. We liepen eerst een wandelpromenade langs de zee en besloten de auto te laten staan en te voet naar het centrum te gaan. Dit bleek een goede beslissing toen we het centrum zagen bleek er een festiviteit te zijn allemaal eettentjes langs de weg versieringen en erg druk. Daar tussendoor scheurde nog wel auto’s want een Portugees laat zich niet zo snel uit het veld slaan als ie in zijn auto zit. Enfin cachen bleek vanwege de drukte lastig, maar achter de kerk lag er een uit de drukte. Juist toen kwam er een stoet mensen uit de kerk, waaronder een viertal die een beeld torsten gevolgd door de plaatselijke muziekvereniging. Het gedragen beeld was tamelijk klein 1m hooguit, en waarschijnlijk hadden de dragers er maanden op geoefend om middels hun expressie de indruk van een zware last te geven. Volgens mij was het super lichtgewicht je moet immers met je tijd meegaan, wie wil er nu nog iets loodzwaars dragen, en na een schier eindeloze tocht weer aan het beginpunt staan. De muziek speelt een aardig deuntje maar het is maar een kort riedeltje en dan begint het weer opnieuw, hopelijk voor deelnemers wordt het geen rondgang van een uur of twee, want dan komen ze mogelijk als slaapwandelaars aan. Maar al met al vielen we dus onwetend wel met onze neuzen in de boter. Later werden we nog eens verrast ditmaal door de natuur we kwamen in een gebied waarvan je zou zweren dat hier kort geleden een vulkaanuitbarsting had plaats gevonden, ik heb nog gevoeld of de grond heet was, en niet duizenden jaren geleden. Of de lava compleet met bommen hier net was langs gestroomd, heel bijzonder. Er lagen stenen ballen die wel leken gevormd als een grote sneeuwbal steeds door het rollen een laag erbij, nu begonnen die afzonderlijke lagen weer te barsten en er af te vallen. Het werd al met al een enerverend dagje.