Los Cristianos

Vrijdag was een actieve dag niet aan de orde vanwege regen en flink wat ook, daarom vandaag niet de bergen in om nattigheid en modder te vermijden ik geef toe het is wat laf maar we hadden een alternatief. Er lag een leuke serie caches vlak naast Los Cristianos dus op weg, je verwacht het niet maar toch om 11.00uur op zaterdag verkeer vast… file royaal voor onze afslag. Gelukkig bedacht ik dat er een parallelweg was en kon ik nog net een eerdere afslag nemen. We konden dus op tijd starten, onder een wolkeloze hemel. Het viel me op dat er alleen maar mensen omlaag kwamen, opeens kreeg ik de schrik te pakken: we zijn toch niet per ongeluk aan het spooklopen op een éénrichting wandelpad? Want ja er waren vele paden. Bij iedere tegenligger drukten we ons wat angstig in de vangrail, maar er gebeurde niks geen lichtsignalen geen commentaar, welnee ze zijn allemaal op weg naar de lunch natuurlijk. Ik had me wel weer wat op de hoogte verkeken, 435m op het hoogste punt, het mocht wat als je kort geleden nog op 1200 en 2300m verbleef. Pardon mag ik er op wijzen dat de auto ongeveer met zijn wielen in de oceaan staat en volgens afspraak is dat wel op nul meters. Enfin het werd een hele klim over na het eerste stuk een breed pad. Boven hadden we een schitterend uitzicht over Los Cristianos en de verdere westkust. Het was heel helder, mogelijk door de regen van gisteren we konden La Gomera, La Palma en zelfs El Hierro wat verder zien. Aan de andere kant dan nog Gran Canaria. Een passerende Engelse oud zeebonk zei ons dat ie hier al 20 jaar verbleef en van deze hoogte El Hierro en La Palma vrijwel nooit gezien had. Nu nemen wij dit soort sterke verhalen met enig zout maar het was wel prettig dat we het precies meemaakten. Aan de andere kant van de berg keken we uit over onafzienbare kassencomplexen met daar tussen een enkel gehucht, het leken net eilanden in een overstroomt gebied. Na de lunch boven besloten we, wat overmoedig geworden omdat we alle caches tot nu toe gevonden hadden, niet rechtstreeks terug te lopen. Nee we gingen verderop naar de kust om daar het kustpad te nemen terug naar de auto, onder het motto het is alleen maar bergaf. Maar ja er moet wel gelopen worden natuurlijk, een multicache bij het kustpad werd opgelost maar om deze te zoeken moesten we helaas weer 250m op onze schreden terugkeren toch weer bergop dus. Het laatste stuk van het kustpad werd wat heikel smal steil boven de oceaan en zo. Prettig wel om aan het eind van het pad een bord te vinden met “No Pasar” terwijl je dat nu juist wel gedaan hebt. Na enig zoeken vonden we nog een plekje voor de auto in het gebied van de restaurants, we wilden niet meer lopen want de 12km zat ons behoorlijk in de benen. We hebben lekker gegeten en de omelet bleek niet duurder dan bij een wegrestaurant, mijn Chickenbreast Pepper Sauce wel maar die hebben ze daar dan ook niet.