Wat een dag

Het begon al met de eigenaardigheid een zakje vuilnis aan de autodeurknop bevestigd te vinden! Dit terzijde we gingen voor een wandeling in het Oratava gebied aan de noordkant van het eiland. Toen we daar arriveerden was de zon er ook, zo zie je maar op Tenerife is alles mogelijk. De weg slingerde bergop, de geplande tocht liep op een 1100m hoogte, dus er moesten nog al wat bochten omhoog worden genomen. Op een gegeven moment had Truus hier kennelijk genoeg van en ze probeerde ons steeds een slinkse afsnijder in te sturen maar daar trapten wij niet in ik wist dat ons startpunt aan deze weg lag en dat scheelt een stuk. Echter 500m voor ons veronderstelde parkeerpunt, ik ben inmiddels zeer argwanend met betrekking tot veronderstelde parkeerpunten, liep het verkeer vast file…hier?? Enfin er kwam geen beweging meer in de rij, en omdat ik terplekke een schitterende plek voor de auto zag stelde ik voor hier te parkeren, en zo gedaan. Toen we naar het startpunt liepen begon het verkeer weer te rijden, het bleek dat de weg tussen 9 en 11  en van 2 tot 4.30 afgesloten was en het was even voor elven, dus hij ging net weer open. Het was een mooie wandeltocht door een bijzonder gevarieerde vegetatie maar op het pad stonden flinke plassen, en die waren niet van lang geleden. De eerste helft van de 13km verliep vrij rustig en vlak de tweede helft was wel iets wilder, maar afwisseling moet er zijn, de caches werden op een na gevonden. Onderweg kwamen we langs een spoorrails die boven de afgrond afgezaagd waren, hoe had dit vroeger gelopen, niet zo van, met de trein veilig en voordelig? In de loop van de tocht vond de zon kennelijk dat ie wel voldoende had geschenen voor vandaag, je vraagt je wel af hoe komen ze hier aan zoveel zonuren als in de statistieken zijn genoemd? Op een enkel spatje na bleef het droog, en even voor 4 waren we weer bij de auto. Onderweg had ik wel steeds de gedachte, had ik nu net voor ons parkeerplekje niet in een flits een parkeerverbodsbord gezien, en was dat terplekke dan al opgeheven? Ik kan wel zeggen dat knaagt en knaagt al die uren… en toen ik bij de  plek van de auto kwam en hem niet zag staan…sh t.. had ie zich verstopt achter de enige verder nog aanwezige auto, je zag me lekker niet hè.. Er reden auto’s omlaag dus de weg was open, nee dus die hadden het wachten opgegeven. We kwamen bij de afzetting tot stilstand, maar toen de auto’s voor me voortijdig begonnen te rijden en niet meer werden tegen gehouden ben ik gewoon gevolgd. Al snel kwamen we in de mist die allengs dichter werd, maar op een gegeven moment kwamen we boven deze wolken uit maar nog steeds geen zon. Opeens weer stagnatie het punt van afsluiting, en niks half vijf gewoon doorgaan tot vijf uur. Uit milieu overwegingen had ik de motor uitgezet maar op een kleine 2000m begon hetgeen de temperatuurmeter op het dashboard al had aangegeven 4 graden, ook in de auto door te dringen, en daar zit je dan in je afgeritste broek je flink te houden want buiten is het vast nog veel kouder. Dan mogen we eindelijk verder en komen boven de wolken, want ons daar wachtte… onbeschrijfelijk. Ik probeer het toch: langs de weg hele sneeuwwallen waar we een maand terug die “duinwandeling” maakte een groot sneeuwveld niet te geloven, en dit alles badend in het zonlicht, in één woord schitterend. De sneeuw is ruim 3 weken geleden gevallen en nu nog ligt deze massa er. Waar wij de auto toen hadden geparkeerd lag nu minstens een meter sneeuw, mogelijk opgewaaid tegen het muurtje terplekke, maar toch. En dan die Spanjaarden, of de weg vandaag voor het eerst open was na de sneeuwval, overal auto’s kinderen aan het glijden op sleetjes, plastic matjes en zo, en niemand die op het verkeer let. Dus wel gevaarlijk van een helling dwars op de weg af komen glijden, maar de weg was sneeuwvrij dus dat remde wel flink af.. Wij reden met de zon achter ons, dus werden niet gehandicapt door tegenlicht maar tegenliggers hadden het veel moeilijker. Lager kwamen we weer af en toe in de mist, en opeens dachten we beiden een pizza..zou lekker zijn. Dus op de eerst mogelijke plek gestopt en gezocht naar een pizzeria op de route naar huis, nop dus, wel één op 120km naar het oosten, op Gran Canaria dus, maar geen onderweg. Dus maar door naar Abadas het kustdorp voorbij het onze daar hadden we al eens pizza gegeten. Je zoekt daar een basis model en kunt kiezen welke ingrediënten je er op wilt we kozen een pizza blanca…. zonder tomaat  dus en dat smaakte prima. Als je een bier van de tap besteld krijg je een glas uit de vriezer, nu ik moest eerst een bijt hakken voor ik bij mijn bier kon. We hebben genoten, maar…. Wat een dag…